Osteopatia

Osteopatia jest metodą w której badanie i techniki manualne wykorzystywane są do stawiania diagnozy i leczenia chorych. 

Wskazaniami do terapii osteopatycznej są, m.in:

• ostre i przewlekłe zespoły bólowe kręgosłupa i stawów (np. zmiany zwyrodnieniowe, dyskopatie, rwa kulszowa, kręgozmyk, zmiany przeciążeniowe)
• bóle kręgosłupa niereagujące na dotychczasowe leczenie
• bóle kręgosłupa nieznanego pochodzenia
• stany pourazowe i powypadkowe
• niezdiagnozowane bóle okolicy miednicy imitujące problemy ginekologiczne (wykluczone przez lekarza ginekologa)
• przewlekłe zespoły psychosomatyczne 
• funkcjonalne schorzenia układu gastroenterologicznego, oddechowego i moczowo-płciowego
• przewlekłe stany chorobowe 
• bóle i zawroty głowy
• mrowienia lub drętwienia kończyn górnych i kończyn dolnych 
• urazy okołoporodowe
• powikłania po covid-19: bóle wielostawowe, zamdlenie mózgowe, problemy trawienne, problemy oddechowe, ciągłe zmęczenie

Osteopatia jest formą diagnozowania i leczenia z ponad stuletnią tradycją zapoczątkowaną przez amerykańskiego lekarza Andrew Taylor Still’a. Utworzył on w 1982 roku pierwszą szkołę American School of Osteopathy w Kirksville, która istnieje do dzisiaj w pełnym wymiarze akademickim i która stała się jednym z największych ośrodków edukacji osteopatycznej i badań naukowych w USA. W krajach takich jak Stany Zjednoczone, Kanada, Australia a także w krajach Europy Zachodniej jest oficjalnie uznanym systemem opieki zdrowotnej. Intencją osteopatii jest odnalezienie pierwotnej dysfunkcji która może się wydawać nieistotna i z pozoru nie mająca wpływu na aktualne dolegliwości np. ból kręgosłupa może być przyczyną i skutkiem problemu w zupełnie innej części organizmu. Osteopatia jest nadzieją dla pacjentów, których komfort życia i dobre samopoczucie zaburza uciążliwy, ostry, przewlekły ból.

W Europie kształcenie osteopatyczne zdobywa jest jako szkolenie dla lekarzy lub mgr fizjoterapii w trakcie pięciu lub sześcio letnich studiów podyplomowych.

Wizyta osteopatyczna składa się z wywiadu czasem sięgającego nawet porodu. W przeprowadzeniu wywiadu istotne są aktualne dolegliwosci jak również te które pozornie wydają się zupełnie nie istotne, przebyte choroby, urazy, operacje itd. Następnie przechodzi się do badania przedmiotowego oceniające ogólną symetrię ciała oraz ruchomości poszczególnych segmentów ciała. Następnie za pomocą ciągle doszkalającego czucia swoich rąk ocenia się śliżg poszczególnych struktur nerwowych obwodowego układu nerwowego lub opony twardej, napięcie mięśni lub mikroruchy powięzi, ruchomość narządów trzewnych, stan naczyniowy poszczególnych naczyń lub jeśli potrzeba elastyczność poszczególnych kości. Oczywiście osteopata używa podczas badania tylko tych testów które doprowadzą go do odnalezienia osteopatycznej dysfunkcji która często jest związana z zaburzeniem autoregulacji układu wegetatywnego. Następnie znalezioną dysfunkcje należy połączyć z aktualnymi dolegliwościami. Czasem w procesie leczenia konieczne jest zmodyfikowanie odpowiednich nawyków żywieniowych. Jak wspomniano wyżej Osteopata nie jest cudotwórcą i czasem wystarczy jedna a czasem potrzebne jest kilka wizyt, wszytko uzależnione jest od tego z jak bardzo poważnego stanu chorego chcemy wyjść.

Osteopatia opiera się na następujących zasadach:

• Organizm stanowi jedną całość a procesy w nim zachodzące są wzajemnie powiązane, np. ból pięty może być przyczyną i skutkiem problemu w zupełnie innej częsci organizmu. Wszytkie narządy są od siebie zależne, cokolwiek dzieje się w jednym musi powodować konsekwencje w innym funkcjonalnie od niego zależnym.
• Funkcja i struktura są zależne od siebie, np. kość udowa na którą przenoszone jest wieksze obciążenie ma większe kłykcie niż np. kość ramienna która nie musi znosić aż takiego obciążenia ponieważ jest poddawana sile trakcyjnej.
• Organizm ma skłonność do samoleczenia, organizm ma tendencję do homeostazy w zakresie przemian biochemicznych, równowagi hormonalnej, równowagi kwasowo-zasadowej. Still uważał że nieprawidłowe napięcia powstałe na skutek np. urazu bądz nieprawidłowych napięć błon łącznotkankowych wybranych narządów mogą ten mechanizm zaburzyć. Wystarczy znaleść pierwotną przyczynę napięcia i ją zlikwidować a organizm sam zacznie się leczyć.
• Zasada tętnicy. Wg Stilla każda struktura która nie funkcjonuje prawidłowo ma problem z unaczynieniem, np. zablokowany staw, napięty mięsień czy zaburzona ruchomość danego narządu (dla osteopaty narząd to nie tylko miejsce w którym się znajduje to przede wszytkim ruchomość wg swojej osi i wg swjego fizjologicznego ruchu).
• Zabieg osteopatyczny ma na celu przywrócenie biomechanicznej równowagi pomiędzy wszytkimi narządami w organizmie ludzkim poprzez mikroruchy ze szczególnym uwzględnieniem tkanki łącznej. Manipulacje osteopatyczne to kolejne z wielu narzędzi którym posługuje się osteopata w celu np odblokowania zablokowanego stawu mające na celu aktywacje procesu samoleczenia. Współczena osteopatia znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu bólu m.in. kręgosłupa, układu kostno-stawowego, wszelkiego rodzaju bólów i zawrotów głowy, urazów okołoporodowych czy funkcjonalnych schorzeń układu pokarmowego, oddechowego i moczowo-płciowego.